شهرنشینی که به عنوان عامل اصلی مشکلات اقلیمی در شهرها در نظر گرفته می شود، نه تنها محیط فیزیکی شهرها را تغییر داده است، بلکه ویژگی های آب وهوای محلی و منحصر به فرد مناطق شهری را تحت تأثیر قرار داده است. هدف از این مطالعه بررسی رابطة بین ویژگی های سطحی مناطق آب وهوای محلی استخراج شده از تصاویر ماهواره ای و دمای سطح زمین در یک منطقة نیمه خشک است. با استفاده از یک رویکرد طبقه بندیLCZ ، این مطالعه به دنبال درک چگونگی تأثیر LCZ بر LST در این زمینة محیطی خاص است. این مطالعه شامل چهار مرحلة اصلی بود: پیش پردازش تصاویر، بازیابی LST، تهیة نقشة LCZ و تجزیه تحلیل فضایی. طرح LCZ برای منطقه بندی منطقة مورد مطالعه بر اساس دو مجموعه انواع انسان ساخت و انواع پوشش زمین استفاده شد. Google Earth برای مشخص کردن مناطق آموزشی و تعریف انواع مختلف LCZ مورد استفاده قرار گرفت. از داده های سنجندة مادون قرمز حرارتی لندست و الگوریتم پنجرة مجزا (SWA) برای بازیابی LST استفاده گردید. نتایج نشان داد مجموعه­ های انسان ساخت و پوشش طبیعی زمین به عنوان دو مجموعه الگوی مستقل در منطقة مورد مطالعه رفتار می کنند. LST مجموعه انسان ساخت نسبت به انواع پوشش گیاهی زمین (جنگل، مزارع و بوته ها) در محدودة گرم تری نوسان داشت. این مطالعه با روشن کردن رابطة بین خواص سطحی طبقات LCZ و LST، بینش ­های ارزشمندی را در مورد عوامل مؤثر بر پویایی حرارتی در محیط های نیمه خشک ارائه می دهد. با استفاده از این دانش، برنامه ریزان شهری می ­توانند استراتژی­ ها و مداخلات آگاهانه­ تری را با هدف کاهش چالش های مربوط به گرما و بهبود زندگی شهری توسعه دهند.

در تدوین سیاست های کلی برنامه هفتم توسعه باید به استعدادهای منطقه و مشارکت های محلی توجه ویژه نمود. هدف پژوهش حاضر بررسی رویکرد آینده نگر مناسب در تدوین برنامه هفتم توسعه بوده و آن را مورد بررسی تحلیلی قرار داده و به همراه آن راهکار های لازم را ارائه می دهد. پژوهش حاضر بر اساس هدف، کاربردی و از منظر نحوه جمع آوری و تحلیل داده ها در حوزه مطالعات توصیفی است. مقاله حاضر ابتدا از طریق مطالعات کتابخانه ای و بررسی اسنادی به صورت نظری و با استفاده از روش روش تجزیه و تحلیل شکاف به تحلیل شکاف بین  وضعیت موجود با اهداف در نظر گرفته شده پرداخته است..نتایج تحقیق نشان می دهد که پیـاده سـازی تفکـر توسعه منطقه ای در حوزه کارکردی فعالیتهای اقتصادی و اجتمـاعی و با استفاده از رویکرد آینده نگاری منطقه ای قابلیت تحقق پیدا میکند و در این چرخه تمایزها و استعدادهای منطقه ای  باید بصورت تفصیلی مورد توجه قرار گیرد.همچنین بایستی به منظور تامین عدالت مناطق و ایجاد فرصت برابر، دسترسی همگانی به خدمات و دستاوردهای توسعه و نیز در راستای اجرای سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی و به منظور ایجاد تعادل و بهره مندی از امکانات مناطق و ارتقای توانایی در برابر انواع تهدیدات، توجه به توسعه منطقه ای مورد توجه ویژه قرار گیرد.:یافته های این پژوهش با بررسی رویکرد آینده نگر توسعه در ایران قدرت مطالعه را در راستای یافتن نتایج معنی دار و کمک به برنامه ریزان و سیاستگذراران برنامه هفتم توسعه افزایش داده و از تحلیل آنها با تکیه بر مستندات جمع بندی مناسبی ارائه می دهد .

فضاهای شهری به واسطه درهم آمیختگی عناصر انسان­ساخت و عوارض طبیعی، شرایط محیطی متفاوت و پیچیده­تری از محیط­های طبیعی دارند. امروزه در منطقه­بندی اقلیمی فضاهای شهری، رویکرد متخصصان اقلیم شهری بر توجه و استفاده ترکیبی از عوامل شهری و طبیعی است. زون­های محلی اقلیم به طبقه­بندی آب­وهوایی فضاهای شهری با توجه و تمرکز بر ساختار فیزیکی و پوشش سطحی شهر می­پردازد. این روش طبقه­بندی دارای 17کلاس با ویژگی­های پوششی و فیزیکی متفاوت است. برای انجام پژوهش از سه نوع داده­های هواشناسی، تصاویر ماهواره­ای و لایه­های اطلاعات مکانی استفاده شد. تصاویر برای دو دوره زمانی تابستان و زمستان، لایه­های اطلاعات مکانی شهر تهران و حومه آن شامل داده­های کاربری/پوشش اراضی و طبقات ساختمانی شهر و داده­های جوی دما، بارش، سرعت و جهت باد در دوره زمانی 20 ساله از ایستگاه­های هواشناسی داخل شهر تهیه شدند. فرایند پردازش داده­ها در نرم­افزار ساگا-جی­آی­اسS، نمونه­برداری در گوگل ارتس و طبقه­بندی و خروجی اطلاعات در آرک/جی­آی­اس انجام شد. نتایج طبقه­بندی اقلیم محلی تهران نشان داد، اقلیم­های محلی با بافت متراکم و ارتفاع متوسط(کلاس 2) و متراکم و کوتاه (کلاس 3) غالب هستند. این دو کلاس اقلیم محلی که با بار گرمای محیطی بالا و ظرفیت تهویه ضعیف شناخته می­شوند، عموماً در مرکز و مناطقی از شمال­شرق تهران متمرکزند. همچنین حومه شمال و شمال­شرق با پهنه­های پوشش درختی و طبیعی (یعنی طبقات اقلیمی درختان متراکم تا بوته­زار) و حومه جنوبی شهر با اراضی کشاورزی و علفزار مشخص شدند؛ این طبقات اقلیمی قابلیت تأمین هوای خنک و مطلوب برای داخل شهر را دارند. در نتیجه تقویت کریدورهای سبز و گذر هوای شمالی ـ جنوبی برای کاهش بار گرمای مرکز شهر و افزایش ظرفیت پویایی آن پیشنهاد می­شود.

فضاهای شهری به واسطه درهم آمیختگی عناصر انسان­ساخت و عوارض طبیعی، شرایط محیطی متفاوت و پیچیده­تری از محیط­های طبیعی دارند. امروزه در منطقه­بندی اقلیمی فضاهای شهری، رویکرد متخصصان اقلیم شهری بر توجه و استفاده ترکیبی از عوامل شهری و طبیعی است. زون­های محلی اقلیم به طبقه­بندی آب­وهوایی فضاهای شهری با توجه و تمرکز بر ساختار فیزیکی و پوشش سطحی شهر می­پردازد. این روش طبقه­بندی دارای 17کلاس با ویژگی­های پوششی و فیزیکی متفاوت است. برای انجام پژوهش از سه نوع داده­های هواشناسی، تصاویر ماهواره­ای و لایه­های اطلاعات مکانی استفاده شد. تصاویر برای دو دوره زمانی تابستان و زمستان، لایه­های اطلاعات مکانی شهر تهران و حومه آن شامل داده­های کاربری/پوشش اراضی و طبقات ساختمانی شهر و داده­های جوی دما، بارش، سرعت و جهت باد در دوره زمانی 20 ساله از ایستگاه­های هواشناسی داخل شهر تهیه شدند. فرایند پردازش داده­ها در نرم­افزار ساگا-جی­آی­اسS، نمونه­برداری در گوگل ارتس و طبقه­بندی و خروجی اطلاعات در آرک/جی­آی­اس انجام شد. نتایج طبقه­بندی اقلیم محلی تهران نشان داد، اقلیم­های محلی با بافت متراکم و ارتفاع متوسط(کلاس 2) و متراکم و کوتاه (کلاس 3) غالب هستند. این دو کلاس اقلیم محلی که با بار گرمای محیطی بالا و ظرفیت تهویه ضعیف شناخته می­شوند، عموماً در مرکز و مناطقی از شمال­شرق تهران متمرکزند. همچنین حومه شمال و شمال­شرق با پهنه­های پوشش درختی و طبیعی (یعنی طبقات اقلیمی درختان متراکم تا بوته­زار) و حومه جنوبی شهر با اراضی کشاورزی و علفزار مشخص شدند؛ این طبقات اقلیمی قابلیت تأمین هوای خنک و مطلوب برای داخل شهر را دارند. در نتیجه تقویت کریدورهای سبز و گذر هوای شمالی ـ جنوبی برای کاهش بار گرمای مرکز شهر و افزایش ظرفیت پویایی آن پیشنهاد می­شود.

در این پژوهش با بکار گیری رویکرد گردشی به محیطی مهم ترین سامانه های تاثیر گذار تراز دریا، بر روی اقلیم ایران بررسی گردید. برای شناسایی الگوهای جوی داده های میانگین روزانه فشار تراز دریا از سری داده های باز کاوی شده مرکز پیش بینی های محیطی ایالات متحده از تاریخ 1364 تا 1388 برداشت گردید. سپس با انجام تحلیل طیفی بر روی داده ها بسامدهای کمتر از 10 روز از پایگاه داده ای فیلتر شدند و با بکارگیری تکنیک تحلیل مولفه مبنا و تحلیل خوشه ای الگوهای جوی طبقه بندی شدند. برای شناسایی تاثیر هر یک از خوشه ها بر روی آب و هوای ایران داده های دما و بارش از تاریخ مورد نظر با روش زمین آماری، با شبکه (18.7*18.7) کیلومتر میانیابی شده، سپس میانگین عناصر مورد نظر برای کل ایران به صورت روزانه محاسبه گردید و در هریک از خوشه ها بطور جداگانه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مهم ترین الگوهای تراز دریا تاثیر گذار بر روی ایران شامل الگوهای سرد بارشی، سرد کم بارش، معتدل کم بارش، بسیار سرد پربارش، و گرم بسیار کم بارش می باشند. همچنین زمانی که دو هسته پرفشار قوی در شرق و غرب ایران واقع گردند باعث رخداد بارش های سنگینی در ایران خواهند شد.

حکمرانی «کارآمد»، پیش نیاز مدیریت منسجم وبهم پیوسته آب تلقی می شود. حکمرانی هنگامی به کارآمدی دست پیدا می کند که بتواند قواعد خود را به خوبی تدوین، اجرا و با تحقق تصمیمات، صاحب اقتدار شود. کارآمدی در حکمرانی مانند سایر توانایی ها، دریک شب و ناگهان کسب نمی شود. در مقایسه با انبوه اسناد و تصمیمات اجرا نشده در حکمرانی ناکارآمد که هیچ گاه شانس اجرا و تشخیص تصمیمات نادرست از درست در عمل بوجود نمی آید، بدست آمدن فرصت اجرا و تحقق تصمیمات در حکمرانی کارآمد، شرایطی است که «امکان» ارزیابی مراحل و چگونگی اجرای تصمیمات و بررسی کیفیت تصمیمات اجرا شده در عمل را بدست می دهد. این فرصت، شاید مانند گشودن پنجره ای اصلی است برای نظارت وتشخیص صحت تصمیمات در عمل و یا کاستی های آن، که برای بالارفتن از «مارپیچ تکاملی» کارآمدی، امکانات و فهم تازه ای را فراهم می کند...

امروزه دستیابی به برنامه مدیریت منابع آب به یک هدف حیاتی تبدیل شده است؛ یکی از راهکارهای دستیابی به این هدف، توجه کافی به دانش بومی و ابتکارات محلی سازگار با شرایط محیطی است. مردم بومی از توانایی های خاصی در خصوص شناخت و نحوه ی استفاده از تجارب برخوردارند؛ این دانش از تأثیر متقابل بین جامعه و محیط سرچشمه گرفته و طی نسل ها انتقال یافته است. بر این اساس در این پژوهش سعی شد به معرفی و تبیین جایگاه دانش بومی و ابتکارات محلی در مدیریت عرفی منابع آب دشت گزیر پرداخته شود. ابتکارات محلی در مدیریت آب فعالیت دسته جمعی خاصی است که کمک و مشوق خارجی ندارد و هدف آن کنترل آب های زیرزمینی و سطحی است. این پژوهش کیفی و روش آن پیمایشی است. اطلاعات موردنیاز تحقیق با استفاده از مشاهده ی مستقیم، مشاهده ی مشارکتی و مصاحبه با 173 کشاورز مطلع جمع آوری شده است. نتایج نشان داد؛ که سازه های بومی مَقسَم، عَلْ گَه، بَند، چاه نُزوْ ، یُوْ رَد، عَلْ ، بُرکُوْ در این منطقه نقش بسزایی در حفاظت و مدیریت منابع آب وخاک دارند و از نظر بهره وری و تطابق با شرایط اقلیمی و فرهنگی از سازگاری بالایی برخوردار هستند. همچنین با توجه به اینکه منبع آب کشاورزی دشت گزیر به ویژه نخلستان ها، از بارندگی تأمین می شود؛ این سازه ها نقش بسزایی در رعایت حقآبه ی بهره برداران این دشت دارند. بنابراین به اشتراک گذاشتن دانش اکولوژیک بومی در منابع طبیعی به عنوان یک سازوکار اجتماعی، می تواند نقش مهمی در ارتقاء ظرفیت سازگاری سیستم های اجتماعی-اکولوژیک در مقابله با کم آبی ایفا کند.